I'll die happy tonight

حالا، گذشته.

تو میدونی از چی دارم حرف میزنم .

اون ماشین سبزه دیگه "یاس" پخش نمیکنه . توی هندزفری "هیچکس" داد و هوار نمیکنه . دیگه نمیگم "kill my mind"  همون آهنگیه که قراره هیچ وقت ازش خسته نشم . نقشه ها رو از یاد بردم . مسیر های تکراری رو دیگه نمیتونم چشم بسته برم . به بهونه ی زدن آمپول تاریخ گذشته یه خیابون طولانی رو راه نمیرم که بتونم با کسی تلفنی حرف  بزنم و داد و هوار کنم . دیگه گولم نمیزنی . دیگه من اون دختر ساده هه که بتونی بهش بخندی نیستم. هر چند که باز هم میتونی بهش بخندی . تراپیستم میگه شکست خوردی. من حتی از شکست خوردن هم شکست خوردم. لانا میخونه :"I wish i was dead" من بلند تر باهاش فریاد میزنم : "dead like you".

اینجا هیچی نیست. تموم اینا بی معنی ان. حرفای معنی دار گم شدن . پشت تلفن کسی ازم میپرسه تموم قانون و قواعد رو بذار کنار و خودت بهم بگو میشه یا نه ؟ کلمه ها گم میشن و میگم نمیدونم .

از دست رفتم . روزهاست که از دست رفتم و اینجا وسط تابستونه و لانا پشت سر هم داره آهنگ summertime sadness  رو میخونه و فکر کنم اون هم یه چیزایی رو فهمیده .